Był najwybitniejszym zawodnikiem w historii polskiego tenisa stołowego, 3-krotnym olimpijczykiem, medalistą Mistrzostw Świata i Europy oraz 26-krotnym Mistrzem Polski. Karierę rozpoczął w Starogardzie Gdańskim. 14 maja skończyłby 59 lat.
Kiedy Andrzej Grubba zaczynał grać w tenisa stołowego, była to dyscyplina niszowa. Z czasem zyskiwała coraz większą popularność. W dużej mierze właśnie dzięki niemu. Bawił ludzi długimi wymianami, będąc daleko od stołu, często przerzucając rakietkę z lewej do prawej dłoni. Potrafił, z nudnego dla wielu tenisa stołowego, stworzyć spektakl, w którym uczestniczyli także kibice. Grubba był sportowcem niezłomnym. Wielkie sukcesy, jakie osiągał połączone z jego sposobem bycia przy stole pingpongowym, ale i poza nim sprawiły, że Polacy pokochali tenis stołowy.
W roku, w którym ten znakomity sportowiec, nazywany „czarodziejem rakietki”, kończył karierę, ukazała się autobiografia zatytułowana „Andrzej Grubba – ostatnia piłka”. Można tam znaleźć jego wspomnienia. – Byłem wiejskim chłopakiem, który ze świetlicy przeprowadził się do najdroższych hoteli na świecie, który mógł poznać świat od jego lepszej strony. Nie mogłem nawet o tym pomarzyć jako nastolatek, wracając wieczorem zatłoczonym autobusem ze Starogardu Gdańskiego do Zelgoszczy. Wygrywałem wiele meczów, więcej niż każdy z moich sławnych rywali, a jednocześnie nie wygrałem żadnej z tych strasznie ważnych imprez, o których się mówi, że dopiero one tak naprawdę nobilitują sportowca. Nie wygrałem ani Igrzysk Olimpijskich, ani Mistrzostw Świata, przegrywałem Mistrzostwo Europy. Na całym świecie nie udało mi się pokonać tylko jednego przeciwnika – Chińczyka Ten Yi, całą resztę miałem „na rozkładzie”. Nie wypadłem z pierwszej światowej dziesiątki przez ponad 10 lat i gdybym się uparł, to mógłbym jeszcze pojechać na Igrzyska do Sydney – opowiadał.
Andrzej Grubba urodził się 14 maja 1958 r. w Brzeźnie Wielkim koło Starogardu Gdańskiego. Ukończył III LO im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku oraz tamtejszą Akademię Wychowania Fizycznego. Karierę tenisisty stołowego zaczynał jako 14-latek w klubie Neptun Starogard. Potem grał w AZS Uniwersytet Gdański, AZS-AWF Gdańsk, a od 1985 do 1987 r. w niemieckim TTC Zugbruecke Grenzau. Na zakończenie kariery zawodniczej wrócił do AZS-AWF Gdańsk. Występy przy stole zakończył w 1998 r.
Grubba na swoim koncie miał wielkie osiągnięcia, między innymi: 15 medali Mistrzostw Świata i Europy oraz Pucharu Świata. Dwukrotnie był finalistą tych rozgrywek oraz zwycięzcą turnieju Europa TOP-12. 26 razy zdobył Mistrzostwo Polski. 3-krotnie startował w Igrzyskach Olimpijskich (Seul, 1988), Barcelona (1992), Atlanta (1996).
Ten wybitny tenisista stołowy został zwycięzcą plebiscytu czytelników „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (1984), laureatem nagrody ministra spraw zagranicznych (1986), Fair Play PKOL (1988) oraz „Czerwonej Róży” dla najlepszego sportowca studenta. Odznaczono go m.in. trzykrotnie złotym Medalem za wybitne osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Rada Miasta Uchwałą Nr LXIII/543/2010 z dnia 27 października 2010 r. pośmiertnie nadała Andrzejowi Grubbie honorowe obywatelstwo Miasta Starogard Gdański.
Andrzej Grubba, po walce z ciężką chorobą, zmarł 21 lipca 2005 r. Był i czuł się sportowcem spełnionym. To dla niego ludzie przychodzili do hal, oglądać tenis stołowy. Wszyscy go znali, pamiętali i lubili. Był fenomenem i prawdziwym „czarodziejem rakietki”. Jeszcze za życia stał się legendą polskiego sportu.
