– „Mam świadomość, że to nienazwane i trudno wyobrażalne na nas czeka” – tak o śmierci w jednym z wywiadów mówił Edward Pałłasz. 10 stycznia w Kościele Środowisk Twórczych przy Placu Teatralnym w Warszawie odbyły się uroczystości pogrzebowe znanego kompozytora, Honorowego Obywatela Miasta Starogard Gdański.
Nagrodzony wieloma prestiżowymi nagrodami muzycznymi., działacz środowiska artystycznego. Uhonorowany państwowymi odznaczeniami m. in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Na każdym kroku okazywał dumę z rodzinnych korzeni i wielokrotnie w swoich kompozycjach odnosił się do folkloru kociewskiego, pisząc piosenki o mieście, z którego pochodził. Był przyjacielem Witolda Lutosławskiego – patrona starogardzkiej Państwowej Szkoły Muzycznej.
Wybitnego kompozytora tłumnie żegnała rodzina, przyjaciele, przedstawiciele środowisk artystycznych i kulturowych. Kondolencje w imieniu prezydenta Janusza Stankowiaka oraz mieszkańców Starogardu Gdańskiego złożyła rodzinie zmarłego Magdalena Dalecka – Rzecznik Prasowy Prezydenta Miasta.
– Dystans, cenna refleksja, błyskotliwy komentarz wobec stale zmieniającej się rzeczywistości społeczno-politycznej to jedne z wielu charyzmatycznych cech Edwarda Pałłasza, które bez wątpienia pozostaną trwałe w naszej pamięci – z nieukrywanym wzruszeniem podczas pożegnalnej uroczystości opowiadał o zmarłym Miłosz Bembinow wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Autorów ZAiKS – szereg jego cennych rad powinniśmy zapewne zachować w świadomości i stale wyciągać z nich wnioski.
– Kompozytor o niezwykle różnorodnych talentach, jednak najbardziej zapamiętamy go jako człowieka o niezwykłej życzliwości i cierpliwości dla innych. Pozostajemy w żalu ale jesteśmy mu bardzo wdzięczni – tak Edwarda Pałłasza wspominał Mieczysław Kominek, Prezes Związku Kompozytorów Polskich.
Edward Pałłasz spoczął na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach. Zmarł 22 grudnia 2019 roku. Miał 83 lata.
Wspomnienie kompozytora
Urodził się 30 sierpnia 1936 r. w Starogardzie Gdańskim, w rodzinie nauczycielskiej. Podczas swojej kariery kompozytorskiej współpracował z wieloma teatrami m. in Bim-Bom, Studenckim Teatrem Satyryków, czy warszawskim Teatrem Komedia, gdzie przez dwa lata (1964-1966) pełnił obowiązki kierownika muzycznego. W latach 1969-1975 wykładał na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Warszawie. Zasiadał w komisji Repertuarowej Festiwalu „Warszawska jesień” (1981-1996). Był członkiem Rady Kultury przy Prezydencie RP ( 1991-1995) oraz dyrektorem Programu II Polskiego Radia (1995-1998). W latach 1988-1993 oraz 2003-2009 był też prezesem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS. Jego bogatą i różnorodną twórczość, obejmującą miniatury muzyczne, suity, symfonie, koncerty skrzypcowe, pieśni i utwory rozrywkowe oraz liczne popularne piosenki estradowe, rozpowszechniali znani wokaliści i piosenkarze, m. in. w Kabarecie Olgi Lipińskiej. Skomponował wiele utworów do spektakli teatralnych i telewizyjnych, widowisk muzyczno-poetyckich, programów dla dzieci, musicali oraz filmów krótkometrażowych. Prawie do końca swojego życia był czynny zawodowo. Jego najnowsze dzieła to napisana w 2012 r. opera „Ja, Kain?” oraz kompozycja na Polski Chór Kameralny „Et..naucz mnie, Panie”, której światowe prawykonanie odbyło się 19 marca 2016 r. w Bazylice św. Mikołaja w Gdańsku.
